Op en langs het water en door de vallei...

Hallo Vlaanderen,

Joepie! Er is weer goeie WiFi! Daar worden wij allemaal vrolijk van, al is het dan om verschillende redenen. Ik wil vooral mijn fotokes kunnen opladen voor de blog, Stef zit aan seizoen 3 van “The Office” en Tom die moet de beurzen kunnen checken. En wij willen allemaal weten wanneer er nu eindelijk een Vlaamse regering gaat zijn. Life goes on, ook in Amerika.

Wij zitten ondertussen weer in Utah, in Monticello meer bepaald. Dat is een tussenstop-locatie waar op zich weinig te zien is maar die strategisch gezien goed lag tussen Lake Powell en Pagosa Springs. Ik vond Monticello gewoon goed klinken en de hotels waren er goedkoop. Dit gezegd zijnde, wij hebben hier zonet een uurtje gezwommen in een megagroot en mooi zwembad. Na het zwemmen ook nog een kwartiertje gebroebeld in de jacuzzi. (Bijna) Helemaal voor ons alleen! Zalig :-)

Maar nu is het dus tijd om even bij te praten. Gisteren waren we dus in Page, bij Lake Powell. Er is geen betere manier om Lake Powell te ontdekken dan op een boot. Daarom hadden we dan ook een boottrip geboekt naar Antelope Canyon met onderweg onder andere ook nog de Glen Canyon Dam. Dat was leuk. Alleen jammer dat het weer niet helemaal mee zat. Het was erg bewolkt en dan komt alles net iets minder tot zijn recht. Maar het was toch wel de moeite. Stef en Tom die zouden een privé-jacht zeker kunnen gewoon worden...

Mijn kapsel is daarentegen niet compatibel met hoge windkracht. Erg onpraktisch! Hoe zou Samson dat toch doen?

De namiddag was zo een beetje een rustmomentje. We voelen de kilometers zo stilletjes aan en hebben het soms nodig om een beetje te temporiseren. Daar was in Page alle gelegenheid toe. We kozen ervoor om een wandeling te doen langs het meer. Gewoon lekker chill. Om ter meeste “botsen” met een steentje op het water. De mannen wat duwen en trekken met elkaar. Voeten in het water.  Lake Powell is ook gewoon heel mooi! Meer moet dat niet zijn :-)

Vanochtend was het dan weer inpakken geblazen (in dit geval zullen we het hotel helemaal niet missen) om richting Monticello te rijden. Eerste stop op de weg: Monument Valley. Deel van Navajo Nation. We hebben daarover geleerd vandaag dat dat een soort “land” in de VS is dat over drie staten spant. Zij hebben eigen regels, een eigen regering enz... En zij beheren dus ook Monument Valley. Het was echt een toppertje! Sowieso erg mooi om in het midden van een woestijnachtig gebied al die rotsen in allerlei vormen te zien terwijl al de rest is weg geërodeerd. Maar het allerleukste was toch de Parijs-Dakar-achtige rit met ons patserbakske. We zijn serieus door elkaar geschud en dat had niks met Kimmy aan het stuur te maken. Het was gewoon een uitdagend parcours. Zaaaaaalig :-) 

Onze patserbak heeft de rit voortreffelijk doorstaan. Hij ziet nu wel super-« schmutzig »!!!! Gelukkig hebben wij een professionele hand-car-wash-man bij (om de één of andere reden zorgt dat altijd voor grote hilariteit bij Stef)!

Op weg naar het hotel moesten we natuurlijk ook nog eens stoppen aan Mexican Hat, een rots die er volgens ons binnenkort gaat afvallen. Er was wat discussie over of die rots wel degelijk Mexican Hat was. Tom gelooft het nog altijd niet volledig, denk ik. Hij ziet er namelijk helemaal geen Mexicaanse hoed in. Maar neem het maar van mij aan: het is ‘em wel degelijk... Ik zou er nu niet voor omrijden :-)

Tot slot nog een paar weetjes / varia-items die we jullie niet willen onthouden:

#1 - het (hernieuwbare) energiedebat gaat hier in de VS gewoon verder; voor diegenen die daarover ooit met Tom hebben gedebatteerd : jullie weten dat dat niet om mee te lachen is... Links een kolencentrale in Page (vlak naast één van de grootste stuwmeren van de VS, « go figure »), rechts een windmolenproject in Monticello (zo wat het enige van die aard dat we in de afgelopen zeven staten zijn tegengekomen). Dit zijn foto’s van Tom (uiteraard) :-).

#2 - wij zijn die hamburgers hier zo beu en snakken naar ons Europees eten... in een poging om een alternatief te voorzien hebben wij gisteren een gastronomisch maal « gekookt » op de hotelkamer. U hebt hiervoor nodig: 1) drie maal diepvries “Chinees zoet-zuur”; 2) een pakje Uncle Ben’s basmati - 90 seconden in de microgolf; 3) een blik ananas. Alles opwarmen in de microgolf en daar een fleske Californische Cabernet Sauvignon bij en een pintje. En dan Masterchef USA en Judge Judy kijken. Leuk en jammie! 

#3 - sorry hoor, maar hier is mijn kerstthema weeral; wij zetten gisteren even onze TV op en - geloof het of niet - het was teleshopping met als thema: “Christmas sales in July”. What????!!! Crazy Americans... 

Morgen staat Mesa Verde op het programma en dan gaat het al richting ons laatste hotel in Pagosa Springs voor 3 dagen platte rust. Moeilijk te geloven dat het nu echt op zijn einde loopt. We denken daar voorlopig nog even niet aan al beginnen we jullie allemaal wel een beetje te missen.

Daarom veel knuffels van ons allemaal!

H&T&S

xxx