Capitol Reef en verbroederen met de buren

Hallo allemaal,

Na ons hoogtepunt (pun intended) boven de canyons in Moab was het alweer inpakken geblazen en verder trekken.

Ditmaal zou onze reis ons vooral westwaarts leiden. We hadden een kamer geboekt in Hatch, vlakbij de ingang van Bryce Canyon en op een ranch. 

Een weg was uitgestippeld die dwars door Capitol Reef sneed, met eventueel als optie om ook het park te bezoeken.

Niks moest. We hadden tijd. De rit was niet super ver. We besloten dan maar om in eerste instantie ‘s middags goed te gaan lunchen. We vonden ook nog een leuk plaatsje, de Slickrock Grill in Hanksville. Ik had daar zelfs een intieme ontmoeting met John Wayne. Doordat we vorige week in Cody de rodeo hebben gemist, mijn eerste tête-à-tête met een echte cowboy. Ik heb altijd iets gehad voor mannen met hoeden, paarden, wapens en leren broeken :-) 

Terwijl ik bijbabbelde met John, hadden de mannen aangepaste lectuur. Zij zochten het antwoord op de vraag “ waarom vrouwen voor cowboys vallen?” 

Het eten was by the way voortreffelijk! Met een volle maag en nog een paar tussenstopjes op mooie plaatsen  - waar Stef de techniek van rechtstaand zonnen heeft geperfectioneerd - waren we dan in Capitol Reef.

Capitol Reef is één van de minder populaire parken. We hadden dan ook niet zo veel verwachtingen. Het park werd door de Fremont indianen « Land of the Sleeping Rainbow » genoemd, omwille van de felle en veel verschillende kleuren van zijn « domes ». Één van die domes (maar niet door ons gespot) zou lijken op Washington DC’s dome. Vandaag de naam « Capitol Reef ». Wanneer we het park binnen reden waren we onmiddellijk onder de indruk. Misschien had de zon er iets mee te maken want die scheen heel fel gisteren maar de kleuren van die imposante rotsen zijn fantastisch. Ik was eerlijk gezegd meer « blown away » dan bij Arches.

We besloten daarom om eerst en vooral de intro film over het park te gaan zien en vervolgens de scenic drive aan te vatten. Het was prachtig!

Het laatste stukje van de rit was een beetje « wilder ». Off road, op een smalle weg in de canyon rijden. Dat hadden we nog niet gedaan. Buiten mijn comfortzone maar « I did it! » als chauffeur. Ik wou het stuur niet terug geven voor de terugrit. Ik vond het te leuk :-) Foto’s zeggen niet zo veel maar bij de video’s vind je een filmpje van onze Parijs-Dakar ervaring... 

Bij valavond kwamen we aan op de Riverside Ranch. Het was een speciale verwelkoming. Geen receptie ofzo, gewoon een blad waarop stond: ga uw kamer zoeken, de sleutel ligt binnen. We hebben het nog eens gehoord deze reis: « we trust people up here ». Het moet waar zijn. Onze kamer is de Buffalo room. Heel toepasselijk, de buffalo’s en wij zijn erg close geworden tijdens deze reis...

Deze keer lukte het wel om te genieten van een fijne zonsondergang. 

De afsluiting van onze leuke dag was nog een toppertje. Sterren kijken bij het kampvuur. Stef zijn scoutstechnieken zijn duidelijk op niveau. Dat vuur was aan in « no time », volgens - heb ik mij laten vertellen - de Tipi techniek?! Het werd een samenzijn met de buren. Toffe mensen. Helaas « tout en français et pour les flamands la même chose » want ze kwamen allemaal uit Frankrijk. Maar ok, we hebben ons Frans opgepoetst: « bend like a pretzel », hé. 

Wij hadden weeral een heel leuke tijd! De Riverside Ranch is gevoelsmatig de meest « zen » plaats waar we tot nu toe hebben verbleven. Het is hier een familie-aangelegenheid en de eigenaars, een ouder koppel Barbara & Bill zijn echt heel warme mensen. Dus all good! Morgen Bryce Canyon!

Groetjes van ons allemaal:

Oh ja, voor ik het vergeet ... Nog iets super belangrijks:

Wij wensen Jasper (met een dagje vertraging) een Happy Birthday toe! We kunnen geen kadootje of taart opsturen maar hebben wel een virtuele taart voor Jasper, geheel en al in fluo Amerikaanse stijl :-)